آرزو و هدف

یادمه ده سال پیش یه دوستی داشتم که خیلی با هم صحبت می کردیم.اون موقع ها توی یه شرکتی کار می کردم و خیلی ها علیرغم اینکه  تجربه و سن بالاتری نسبت به من داشتند همیشه در مورد کارهاشون ازم نظر و مشورت می گرفتن.یه روز سرگرم خوندن گلستان سعدی بودم که

دوستم ازم پرسید تو آرزوی هم داری

منم که بدون مقدمه پرسیده بود.گفتم چطور مگه..

گفت: هیچ وقت ندیدم از آرزوهات بگی

منم گفتم :آرزوی ندارم.فقط هدف دارم.آرزوی واسه آدمایی هست که هدفشون رو دست نیافتنی میبینن.من هدف دارم و واسه هر کدومشون، برنامه ای دارم.

الان که از اون موقع گذشته،میبینم فقط هدف ها رو یدک کشیدم و برنامه هام هرز آدمای درجه سه و چهاری شد که چندسال گذشته ام رو تقریبا از دست دادم.ولی سال 99 پیگیری هدف ها هست